Ik heb heel wat diverse banen gehad, en ook heel wat beleeft …. Ooit zat ik ook een tijdje in de gezondheidszorg. Van alles wat gedaan: geestelijk /lichamelijk beperkte mensen, jong volwassene, ouderen… best wel variatie gehad. Als laatste zat ik in de ouderenzorg. Mijn teamleider was een gescheiden man waar de wildste verhalen overgingen. Hij had al diverse huwelijken achter de rug en geloofde nog heilig in de ware…. Waardoor hij regelmatig het gesprek van de dag was….Aan aandacht geen gebrek. Ondanks dat iedereen hem maar een ‘ rare’ vogel vonden. Ja-ja… Tja vrouwen onder mekaar he….dat wil wel.. zeker als het een lekker ding is. En lekker ..vond ik hem! Moest me dagelijks enorm inhouden om niet te staan kwijlen voor hem. Hahaha hij moest eens weten…nachten over ‘m gedroomd….kwam ik hem overdag tegen.. ging ik nog ff verder met dagdromen….mhmhhmmmmmmm, wat een vent! Maar ja dat mochten mijn collega’s niet weten natuurlijk, wilde geen slachtoffer worden van de roddels. Had t al moeilijk genoeg om me staande te houden tussen die meiden. Dus deed ik net als of die man me weinig boeide…. Omghhmgggg Ik ben van nature vrij attent als het om verjaardagen etc gaat, dus kon het bij hem óók niet laten om hem te verrassen toen hij Abraham zag, dat jaar. Ik was zo vrij om bij zijn privé adres de boel te versieren, daar het op het werk niet gewaardeerd werd. S’morgens vroeg opgestaan om naar het volgende dorp te rijden waar hij woonde. Toch wel enigszins gespannen en zenuwachtig deed ik wat ik moest doen. Ballonnen opgehangen en leuke tekst op zn voordeur, En natuurlijk een Abraham pop erbij gezet. Pfff niemand had me gehoord of gezien. Of vond ik dat eigenlijk niet stiekem een beetje jammer? Had ik niet stiekem gehoopt dat hij het gezien/gehoord had en dat hij naar buiten was gekomen…..mhmmmm ik weet niet wat ik dan in mijn enthousiasme had gedaan. Zou ik hem omhelst hebben? Geheel spontaan om hem te feliciteren? Zou ik dat gedurfd hebben? En wat zou er dan gebeurd zijn… zou hij me hebben afgeweerd of juist in de passie mee zijn gegaan? Helaas kom ik daar nooit achter. Want blijkbaar had ik geen herrie genoeg gemaakt…. 😉 Hihihi hij heeft zich rot geprakkeseerd van wie al dat ‘leuks’ was…had enkel een kaartje in de hand van de pop gedaan met tekst: fijne dag gewenst, groetjes (en m’n naam ) Op het werk was het ’t gesprek van de week (!) Wie dat zou toch kunnen gedaan hebben ???? Hij kende zoveel vrouwen die zo heette. Pas toen ik na een paar weken de pop terug vroeg via een sms’je, viel het kwartje na enige tijd. Hij reageerde door m’n nummer te bellen die via de sms doorkwam. “jij….???? jij werkt toch …’? Vroeg hij, waarop ik bevestigde dat dat zo was. Helemaal verbaasd dat ik dat had gedaan, had hij nooit verwacht van mij -was zijn verraste reactie. Maar doordat hij vertelde dat er foto’s waren gemaakt van hem en abraham oa, wist ik dat hij niet boos ofzo was… Echter had hij het op het werk verteld, waardoor hij van hogerhand teruggefloten werd. Mij werd de vraag gesteld of ik bijbedoelingen had daarmee, of dat het een van mijn spontane acties was….. uhmmmm (bibberde bibber-wilde mn baan niet kwijt…..maar ben altijd wel rechtdoor zee type….intern conflict!!!!-ik kon toch niet vertellen dat ik op ‘m zat te kwijlen..??? Zonder problemen te krijgen….) Verloochde mezelf door ijskoud te zeggen dat het echt om n spontane actie ging ! pppfff deed ZEER van binnen om het te zeggen , maar was blijkbaar het goeie antwoord, want ‘ik begaf me op ‘glad ijs’… …..pffffff ….zweet stond in mijn handen….m’n hart brak bijna….maar ik had m’n baan nog! Weken gingen voorbij, had m’n teamleider niet meer gezien…bleek dat hij ziek thuis zat. Oww wat koste het me moeite naar mate de tijd verstreek om niet ff bij ‘m langs te gaan…te kijken hoe het met hem was…. Deed verwoede pogingen om mezelf in bedwang te houden. Echter toen het bijna Pasen was, kon ik me niet meer inhouden, had ‘m al twee maanden niet gezien! Moest ff een glimp hebben…. Ooowww wat miste ik zijn aanwezigheid. Gewoon het simpele ‘goeiemorgen’ als hij voorbij kwam lopen, of de droge humor naar de bewoners als je bezig was….genoot van elke seconde, maar mocht het niet laten blijken…wat had ik die man graag in mijn armen gehad…. Ik hield het ook niet meer uit, een bloemetje gehaald en de stoute schoenen aangetrokken. Stond ik daar zenuwachtig voor zijn deur te staan, niet-wetend hoe hij zou reageren en wat de gevolgen zouden zijn… Na aangebeld te hebben, 5minuten te hebben gewacht, was ik net van plan de bloemen die ik met vaas en al had gekocht (leek me wel handig voor een alleenstaande man -die vast nooit geen bloemen kreeg, laat staan dat hij een vaas in huis zou hebben) wilde neerzetten voor de deur, zag ik beweging achter de voordeur….. Mijn hart klopte in m’n keel…en stokte.. Hij deed de deur open, en stond daar in zijn korte badjas……owwwww man…wat doe je met me…..wat een aanslag op m’n zelfbeheersing!! Ik begon te stotteren in de trent van “ aardigheidje van me …beterschap!”…..en rende nog net niet weg….. omggggg wat een aanblik…..Hij zei :”had je niet moeten doen joh “, maar ik zag in zijn gezicht dat hij het wel kon waarderen. Met een blik van ‘help’ en niet doorvertellen-kreet’ ging ik ervan door als een haas… owwwww wat een aanblik….wat nou als ik die brutaliteit en wel het lef had gehad om te blijven staan. Wat had hij dan gedaan?? Kon me eigen wel voor m’n kop slaan in de auto, dit was m’n kans geweest !!! Een behoorlijk gemiste kans…. Over fantasie die dagen en weken erna geen gebrek. Heb alle scenario’s voorbij laten gaan, maar allemaal met happy end 😉 tja stond ik daar met m’n vaas met bloemen…. Mhmmmmm en hij in z’n korte badjas…ommgghhh..als ik er weer aan denk….. Na een tijdje zag ik hem weer op het werk en kon niet nalaten een blije opmerking te maken, dat ik blij was ‘m weer te zien. Zag z’n verbaasde maar geamuseerde gezicht. Die grijns die hij me gaf als we mekaar terloops zagen. Ik voelde het ….als het ware …als hij in de buurt was. Zijn stem, zijn voetstappen, zijn lach, ik hoorde of VOELDE zijn aanwezigheid. En als hij dan zag dat ik naar hem zocht, kwam die heerlijke grijns weer…..owwwwww je weet niet wat je met me doet…. Je laat m’n hart en hoofd op hol slaan elke keer, en het lijkt of je soms doorhebt… die ogen…..die blik van hem…om bij weg te smelten!!! Die enkele keer dat we heel dicht bij elkaar kwamen, bij een bewoner, of als hij spontaan iets ging spelen voor ze… mooie momenten. Koester ze, al wist ik nooit HOE te reageren en verdween meestal snel, schichtig van het toneel… Hij moest eens weten hoe graag ik met die bruidsshow mee had willen doen, met hem als ‘ partner’ . Ik durfde het niet te vragen en liet m’n kans lopen. Hoe had je gereageerd als ik in zo’n trouwjurk had meegelopen met m’n collega’s??? Had je me dan wel zien staan..?? 2,5jaar onder hem gewerkt, 2,5jaar me eigen in moeten houden. Omdat ik m’n baan wilde behouden. Echter door bezuinigingsmaatregelingen van de overheid EN een stommiteit van mijn kant, kostte het me alsnog m’n baan. Had nog zoveel leuke momenten met hem willen doorbrengen. Misschien had hij me zien staan als ik wat uitdagender en ad remmer was geweest op zijn droge humor. Wat heb ik genoten van die man! Er zijn heel wat momenten geweest dat ik ‘m had kunnen uitdagen….soms denk ik …..had ik die lef maar gehad…… En hoever had hij gegaan??? Mhmhm mijn vrije fantasie kon geen grenzen als ik hem weer gezien had…… Er waren veranderingen in het tehuis. Appartementen kwamen leeg door overlijdingen of overplaatsingen in het huis -of elders. We moesten de kamers inspecteren….wat had ik dat graag gedaan met hem…mmhmm Stond ik daar in de douche ruimte, hopend dat hij spontaan binnen kwam wandelen..mhmhm hou je dan maar eens in ….met zo’n lekkere vent naast je. Er was een moment dat een collega in de keuken zich verbrand had met hete soep. Hij was terecht een en al bezorgdheid! Ik heb haar begeleid naar de dichtst bijzijnde douche, waar hij handdoeken kwam brengen. Owwww wilde de brandplek graag van haar overnemen op dat moment… en dat hij mij heel lief en teder voorzichtig begeleidde. De water stralen via zijn handen op mijn huiden zou komen..mhmmmm…ik had het er gelijk van genomen, als hij zo dicht in mijn buurt was gekomen…..denk niet dat ik DAT had weten te weerstaan… En ook het afscheid had zo lekker kunnen zijn. Had het al helemaal uitgedacht. Zou de bewoners gedag zeggen en mijn collega’s en dan hem vragen of hij me wilde helpen met de spullen/bloemen die ik gehad had om dat naar m’n auto te brengen. Zou uitgebreid afscheid van ‘m hebben genomen, vol op de mond – als het aan mij lag, was toch mijn laatste dag.. ze konden me toch niks meer maken….of elders in het fietsenhok ofzo….mhmmm …een heerlijke gedachte. Helaas moest hij weg, of misschien was het wel een uitvlucht omdat hij een vermoedde zou hebben dat ik een laatste spontane actie ging doen….hahahaha, misschien kende hij me al beter dan ik vermoeddde.:) Man je moest eens weten wat ik in gedachten allemaal met je gedaan heb…..als je dat zou weten loop je misschien idd gillend weg )))), of juist niet en springen de vonken van passie ervan af…. Ik zal het zeer waarschijnlijk NOOIT weten Zal die warme stem, die mooie ogen, dat slanke lichaam nooit vérgeten…. De vingers die over de toetsen gaan, prachtige muziek die je creëerde ….om uren naar te kunnen luisteren, Die handen… wilde ze maar wat graag voelen…om bij weg te dromen……mhmmmm……..