Moeder ik weet niet wat ik moet doen”, klaagde Vera, onder het genot van een kopje koffie in het huis van haar moeder. “Dat was al de derde telefoontje deze maand van Laura’s school. Deze keer was het haar leraar engels, die zei dat ze haar huiswerk niet deed. Ik heb er met haar over gesproken en ook over hoe belangrijk een goede opleiding is, maar ze wil maar niet luisteren.” Vera klaagde bij de verkeerde persoon, als ze op zoek was naar sympathie. Gemma was van de oude school, en liet dat al snel aan haar dochter weten. “Vera, je moet stoppen om vriendjes te zijn met de meisjes”, waarschuwde ze. “Sinds Tom vijf jaar geleden overleed, heb je ze alle drie over je heen laten lopen, het wordt tijd dat je je gaat gedragen als hun moeder. Ga op je strepen staan. Je kunt praten tot dat je een ons weegt, maar wat die meisjes nodig hebben is ouderwetse discipline. Ben je soms vergeten hoe jij en je zus Janet zijn opgevoed?” Een blozende Vera schudde met haar hoofd. Nee, de aantrekkelijke weduwe was dat zeker nog niet vergeten. “Dat meen je toch niet moeder, je vindt dus dat ik Laura een pak slaag moet geven?” “Dat is precies wat ik vindt”, reageerde Gemma. “Trek haar broek en slipje omlaag en warm haar billen maar eens goed op met de borstel. Dat heeft ook altijd goed gewerkt bij jou en je zus. Jullie waren dan een stel engeltjes in de weken na een pak slaag. En zeg nu niet dat Laura te oud is. Ik meen me een zekere twintig jarige te herinneren die een flink pak billenkoek kraag toen ze een keer om vier uur in de morgen thuis kwam.” Vera bloosde nog meer. “Herinner me er niet aan”. zei ze. “Misschien moet je er wel aan herinnert worden”, ging Gemma verder. “Zolang als je dochters bij jou in huis wonen en jij hu rekeningen betaald, zolang geef jij de orders en bevelen, en dat geldt ook voor Barbara en Katja. Ik hou zielsveel van mijn kleindochters, maar zijn tijden dat ik ze het liefst zelf een portie billenkoek wil geven. Barbara is dan tweeëntwintig, maar gedraagt zich veel te volwassen, en Katja heeft met haar twintig jaar veel te veel vrijheid. Laatst klaagde je nog dat haar cijfers omlaag gingen. welnu een stevig pak slaag zal hen beide op het goede en rechte pad brengen.” Haar moeders preek begon langzaam te bezinken bij Vera. Het deed haar denken aan een soortgelijke discussie die een week of drie eerder plaats gevonden had. Ze had gesproken met Irene de Bruin, tijdens een etentje van de dames-club waar ze beide lid van waren, toen ze opmerkte hoe aardig en netjes de dochters van Irene waren. De meisjes waren achttien en twintig jaar oud. “Oh, dat zijn ze altijd,, nadat ik hun achterwerk van een ander kleurtje heb voorzien”, antwoordde Irene nonchalant. “Ze hadden gisteravond hun avondklok met voeten getreden.” Vera vroeg om nog een kop koffie. “Mam, heb je die oude borstel nog, die waar je ons mee strafte?”. Twee minuten later hield ze de borstel in haar hand. Laura had er geen idee van dat ze het hoofd gespreksonderwerp was bij haar oma thuis toen ze het schoolterrein verliet. Ze was zich er van bewust, maar wat zou het ook, dat haar leraar Engels naar huis had gebeld. “Wat zal je moeder ervan zeggen?”vroeg haar vriendin Jessica , toen ze samen naar huis liepen. “Oh, ze zal me de normale preek geven over het behalen van goede cijfers zodat ik naar de universiteit kan”, antwoordde de onbezorgde achttien jarige . “Dan beloof ik dat ik voortaan mijn huiswerk zal maken, en morgen is alles weer vergeten.” Jessica verzuchtte jaloers, “Jeetje, ik wou dat mijn moeder wat meer op die van jouw leek, zij zou meer dan alleen praten, vooral als één van mijn leraren zou bellen, ik zou waarschijnlijk een maand huisarrest krijgen als ik tenminste geluk had.” De twee meisje gingen uit elkaar toen ze bijna bij Laura’s huis waren, en met de belofte dat Jessica die avond zou bellen, ging Laura verder. Gedachten aan komend weekend vulden haar hoofd. Het was nochtans pas Woensdag, ze verheugde zich op het autowassen, dat door de dames-club werd georganiseerd. Al haar vrienden zouden daar dan ook zijn, en het was dan vaak meer spelen en plezier hebben dan auto’s wassen. Daarna zou mevrouw Paauwen, de voorzitster, hen trakteren op ijskoude drankjes en ijs op het plaatselijke terras. Barbara en Katja zouden pas over ruim een uur uit school thuiskomen, zodat Laura de eerste was die thuis kwam. “Hoi mam”, riep ze toen door de voordeur binnenkwam, en haar boekentas bij het tafeltje in de gang zette. Een streng kijkende Vera, zat op de bank te wachten tot haar jongste dochter thuiskwam. Ze kwam overeind toen Laura binnenkwam. “Ik moet eens een hartig woordje met je praten Laura. kom maar eens mee.” De formele toon, waarop haar moeder sprak, kwam een beetje als een schok. Laura vroeg zich verwonderd af waarom haar moeder naar de trap liep. “Wat is er aan de hand, mam?, waar gaan we naar toe?” “We gaan naar mijn slaapkamer”, antwoordde Vera scherp. “Je zult wel zien waarom, als we daar zijn.” Laura had er nog steeds geen idee van wat er aan de hand was, “Mam, als het gaat over dat mijn leraar heeft gebeld ….”, begon Laura. Vera was halverwege de trap blijven staan. ze draaide zich om en kapte Laura’s zin direct af met, “naar boven, Nu!” “Jeetje, waarom kunnen we niet gewoon hier beneden praten”, sputterde Laura, toen ze naar de trap schuifelde. De deur van de ouder slaapkamer sloot direct achter de nu wel bezorgde adolescent. “Wat is er toch aan de hand mam?”, vroeg ze. Ze had de nieuwste aanwinst van haar moeder, die op het nachtkastje lag, nog niet gezien. Vera sloeg haar armen voor haar borst over elkaar en vroeg, “Waarom heb jij je huiswerk weer eens niet gemaakt?” “Ach, mam…”, antwoordde Laura, nerveus van de ene voet op de ander wippend. “Ik heb het gisteren gewoon vergeten,, dat is alles. Hoe dan ook, wat is nu het probleem?, ik heb een negen gemiddeld voor Engels!” De onverschillige houding die haar dochter ten toon spreidde deed Vera’s woede nauwelijks tot niet afnemen. “Het interesseert me niets wat ge gemiddelde is. Als er huiswerk wordt opgegeven, zorg je er maar voor dat je het gedaan hebt! Het is nu al de derde maal deze maand! Ik pik het niet meer, Jongedame!, heb je dat begrepen?” “Ja, mam”, antwoordde Laura gehoorzaam. Ze had nog nooit zo’n uitbrander gehad. Vera liep naar het nachtkastje. “goed”, zei ze. “maar ik ga er voor zorgen dat je het zeker goed begrepen hebt.” Het hart van het meisje sloeg een slag over toen ze zag wat haar moeder van het nachtkastje op pakte, een ovalen houten borstel. Laura had genoeg verhalen van haar oma gehoord over de opvoeding die haar moeder had gehad, zodat er weinig te raden over was, van wat er nu ging gebeuren. “Mam, wat ga je nu doen?, vroeg ze smekend, zich maar al te goed bewust van de intenties van haar moeder. Plaats nemend op de rand van het bed, wees Vera, met de borstel in de hand, naar het bange meisje. “Iets wat ik al lang geleden had moeten doen, Hier komen. Nu!”. Nee, Mammie, alstublieft..”, riep het huilende meisje, toen ze naar het bed liep. Ze hield met beide handen de broeksband van haar jeans vast. “Ik wil geen billenkoek…, alstublieft!” Vera pakte Laura’s hand en trok haar naar zich toe. “Daar had je eerder aan moeten denken”, zei ze. En ze begon de knopen en de rits van Laura’s jeans los te maken. De reactie die ze kreeg deed Vera’s ziel goed, een reactie die ze namelijk nooit kreeg bij een preek. “Neeeeee….”, kreunde Laura, toen ze voelde dat haar jeans en slipje over haar mollige billen en dijen omlaag werden getrokken tot aan haar enkels. “Til je voeten op:, commandeerde Vera. Even later stond het huilende en trillende meisje half naakt voor haar. Het smekende alstublieft werd genegeerd, ze pakte de arm van het meisje en trok haar zo over haar schoot. “Dit heb je al een hele tijd tegoed”, zei Vera, terwijl ze de borstel omhoog zwaaide. Laura’s bleke billen, waar nog een beetje baby-vet aanwezig was, spande zich aan . Pets!, Pets!, plotseling had ze het gevoel dat haar billen in vuur en vlam leken te staan. Haar ogen werden groot en vulden zich met tranen. Pets!, Pets!, Pets!, Alstublieft Mamma! stop! het doet pijn”. Pets!, Pets!, Pets!. Maar dat zou niet gebeuren. Ondanks dat ze nog nooit een pak slaag had uitgedeeld, wist Vera precies hoe het moest.. Ze was zelf namelijk vaak genoeg de ontvangende partij geweest. Laura’s billen kleurde fel roze, daarna rood, en daarna diep donker kersen rood. Haar voeten hamerden op de vloer, terwijl de tranen over wangen stroomden. Pets!, pets!, pets!, pets!,. Vera Vera begon de klappen te concentreren op de plaatsen waar Laura meestal op zat, namelijk waar de billen en dijen samen kwamen. : Het spijt me, mammie!”, snikte het berouwvolle meisje. “ik zal vanaf nu aan altijd mijn huiswerk maken! Ik beloof het!” Vera beëindigde het pak slaag met een serie van tien zeer harde klappen op iedere bil, en hielp haar dochter op haar voeten “ik hoop dat jij hier iets van geleerd hebt”, zei ze met de borstel zwaaiend. “Dat zou ik ook maar doen ook ja, anders is dit niet de laatste keer dat je van mij een pak slaag hebt gehad!” “Ik heb mijn lesje wel geleerd, mammie…”, snikte het goed gestrafte meisje, terwijl ze met haar handen over haar vuurrode en lichtelijk paarse billen wreef. “Dat hoop ik ook. pak nu je kleren op en ga naar je kamer. Je komt er pas uit als ik je roep voor het avondeten. En komend weekend heb je huisarrest.” Laura pakte haar kleren op, en verliet de kamer nog steeds met één hand over haar billen wrijvend. Barbara en Katja kwamen, een half uur nadat hun zusje naar haar kamer was gestuurd, thuis. Als ze goed hadden geluisterd bij de gesloten deur, dan zouden ze een gesmoord huilen hebben gehoord. Maar dat deden ze niet, dus zagen ze hun zusje pas toen het etenstijd was. De twee oudere meisjes zaten al aan tafel, toen Vera naar de gang liep en naar Laura riep. Ze had niets gezegd van de sessie in haar slaapkamer eerder die middag. Een schuchtere Laura kwam de keuken binnen, haar lange bruine haar was netjes gekamd en ze had haar gezicht gewassen, maar haar ogen waren nog wat opgezwollen. Barbara en Katja staakten hun gesprek net op tijd om te zien dat ze een kussen wan onder haar arm haalde en op de zitting van de stoel legde. Ze keken elkaar aan en barstte uit in lachen, “Wat is er aan de hand, Laura?”, vroeg Barbara, “Heb je een pak slaag gehad?” Onmiddellijk barstte Laura weer uit in tranen. “Nu is het genoeg, kappen, Jullie twee!”, waarschuwde Vera, terwijl haar jongst dochter huilend bij de tafel stond. Barbara en Katje bogen hun hoofd, terwijl ze moeite moesten doen om hun gegiechel te onderdrukken. “Voor jullie informatie, jullie zusje heeft vanmiddag inderdaad een pak slaag gehad. En als jullie niet oppassen, zijn er straks nog twee rode pijnlijke kontjes in dit huis.” “Mam, dat meen je toch niet”, riep een een totaal geshockeerde Barbara uit, onmiddellijk bijgestaan door Katja. Intussen pakte Laura de kans om voorzichtig met haar, nog steeds gloeiende achterwerk, op het het zachte kussen plaats te nemen. “Dat weet ik wel zeker”, antwoordde Vera kalm, maar met genoeg autoriteit in haar stem. “De dingen gaan hier veranderen, zoals Laura vanmiddag op pijnlijke wijze heeft ondervonden. Jullie zijn tot de grens gegaan, en nu is het genoeg”. ze keek Barbara aan, en zei,”dat betekend dat ik die bijdehante opmerkingen van jouw niet meer pik, jongedame. Jij gedraagt je veel te groot voor je leeftijd, en dat gaat nu stoppen.” De grote, slanke Barbara draaide haar hoofd om, haar oren gloeiden. “hoe durft ze zo tegen me te spreken!,”dacht ze bij zich zelf, “wat denkt ze wel dat ik ben, een klein kind soms?” Vera verlegde haar aandacht naar Katja. Katja, de knapste en met het mooiste figuur van de drie meisjes, keek ook weg. “Jou dagen dat je kunt doen walt je maar wilt, zijn ook over, Catharina”, hoorde ze haar moeder zeggen, “reken er maar op dat je meer tijd zult hebben met studeren en minder tijd zult hebben voor je vrienden. En als je volgende rapport niet alleen louter bestaat uit negens en tienen, zoals het altijd is geweest, krijg je het hetzelfde lesje als wat Laura vanmiddag heeft gehad. Dat geldt oor jullie alle drie. Jullie taken en huiswerk zijn voortaan op tijd klaar, en als ik zeg dat er iets gedaan moet worden, dan wordt dat ook zonder tegensputteren gedaan, Is dat volledig duidelijk, Jongedames?” De meisjes knikten met tegenzin. Het avondeten verliep vervolgens in totale stilte, met uitzondering van het lichte geruis als Laura ging verzitten op haar kussen. Barbara en Katja voelden zich te vernederd om nog een woord te zeggen. Stel je voor dat twee studenten uit de bovenbouw op een dergelijke manier toegesproken werden! “Wat is er met haar aan de hand”, vroeg Katja, toen zij en Barbara een tijdje later alleen waren. “is ze gek geworden?”. Het zou verschrikkelijk veel werk worden om haar cijfers op te halen dit semester. Barbara, die zichzelf meer volwassen vindt dan Katja, haalde haar schouders op. “Ik weet het niet, maar als ze denkt dat ze mij een pak slaag kan geven, dan komt ze van een koude kermis thuis”, zei Barbara, ze klonk een stuk zelfverzekerder dan ze zich voelde. De volgende dagen waren voor Laura verre van ideaal. Haar achterwerk deed toen ze naar school ging nog steeds behoorlijk pijn, en het zitten op de harde houten stoelen was op zijn zachtst gezegd, oncomfortabel. Ze wist dat iedereen op de hoogte was van het feit dat ze een pak slaag had gehad, maar dat was pure verbeelding natuurlijk. Ze had nog een gesprek met Jessica, die had haar verteld dat ze de vorige avond nog had gebeld, maar dat Vera had gezegd dat Laura straf had gehad, en daarom niet aan de telefoon kon komen, maar ze was verder niet in detail getreden. Laura gaf tegenover Jessica toe dat ze huisarrest had, maar ging ook niet verder op de details in. Laura was over één ding wel blij, dat ze vandaag geen gymles had. Er zou dan vast wel iemand zijn die, tijden het douchen, de sporen op haar achterwerk zou zien. De twee dagen voor het weekend waren al erg genoeg, maar de zaterdag was het ergst. Het startte perfect, er kwamen genoeg mensen opdagen en de dames-club haalde behoorlijk veel geld op. Laura deelde mee in het plezier en het rondrennen. Er waren nog maar een paar beurse plekken op haar achterwerk, waar ze alleen last van had als ze te vlug ging zitten, en moest steeds blozen als ze aan het ongelukje dacht. Ondanks alles, was ze gewoon zichzelf. Totdat het tijd werd voor de traktaties. Vanwege haar huisarrest, ,mocht Laura niet mee. Vera had haar gezegd dat ze meteen na het autowassen naar huis moest komen. Ze zei net gedag tegen Jessica en Rachel, toen Barbara eraan kwam. “Vergeet niet wat mam heeft gezegd”, zei de tweeëntwintig jarige sarrend. “Je wilt toch niet weer een pak slaag krijgen, of wel?” Barbara liep verder, Laura achterlatend met een rood hoofd, hoe moest ze dit verklaren. “Heb je echt een pak slaag gehad?”, vroeg Rachel. “Ik dacht dat dat alleen voor kleine kinderen was.” Ze liet voor het gemak maar achterwege dat zij, samen met haar oudere zus, regelmatig aan de stok hadden het haar moeders pingpong batje. “Ja, mijn moeder heeft me een pak slaag gegeven”, gaf Laura toe, bijna net zo beschaamd als toen Vera haar die bewuste woensdag haar broek omlaag had getrokken. Jessica kwam haar te hulp. “kom op Rachel, ze zijn bijna klaar om de stad in te gaan.” Laura zwaaide naar haar vriendinnen, en begon naar huis te lopen. Ze was woest op Barbara. Ze dacht erover om het aan haar moeder te vertellen. maar besloot om het niet te doen. Ze was geen klikspaan, zoals één van de mensen die ze kende wel was. “Ze krijgt haar portie ook nog wel, één dezer dagen”, zei Laura zachtjes tegen zichzelf. Vera’s Borstel deel 2 Hoe zie ik eruit, mam? Vera keek op van haar krant. “Zeer goed, lieverd.”. Ze maakte een mentale notitie om met Kathy te gaan winkelen voor wat nieuwe kleren. De rok en blouse die ze droeg begonnen het al goed ontwikkelde figuur van haar dochter een beetje te veel te onthullen. “Hoe laat denk je dat je thuis bent? ‘ “Mevrouw Reinders zei dat ze om elf uur terug zouden zijn” “Dat is goed.”, Antwoordde haar moeder. “Vergeet niet, als je problemen hebt geef ons dan en seintje. We zijn vlak bij.” De knappe zestienjarige knikte en drukte haar geschiedenis boek tegen haar borst. Ze kon net zo goed wat studeren terwijl ze aan het oppassen was, vooral omdat haar rapport, dat ze een paar dagen geleden had gekregen, kantje boord was, Kathy haalde eigenlijk nooit negens met geschiedenis, nog slechter zou haar in grote problemen hebben gebracht. “Oké, ik zie u straks wel”. Oppassen op een vier jarige was niet Kathy’s idee van een gezellige en perfecte zaterdagavond. Ze was van plan geweest om met een paar vriendinnen uit te gaan in het centrum van het dorp. In de hoop om Bobby tegen het lijf te lopen. Hij was de nieuwste liefde in haar jonge leven. Helaas, had Vera het niet zo op de jongeman, en had ze haar dochter verboden om hem te zien. Hij had een niet al te beste reputatie. Maar die plannen veranderde toen Conny Reijnders belde, en vroeg of ze op kon passen. Kathy had haar zakgeld al uitgegeven en had het geld hard nodig, dus had ze het aanbod geaccepteerd. Conny, een aantrekkelijke vrouw van in de midden twintig, begroette haar bij de voordeur. “We gaan eerst eten en dan naar de film…”vertelde ze., “en we zijn om elf uur weer thuis.” Bonnie heeft al gegeten, en ze moet om acht uur naar bed. Conny gaf haar het nummer van haar mobile telefoon. “Veel plezier!: zei Kathy, toen Conny en haar man vertrokken,”Maak je geen zorgen alles komt goed.” Dus, het volgende half uur speelde Kathy met de kleine Bonnie. De kleine heeft acht uur nooit gehaald, Kathy had haar een verhaaltje voorgelezen en haar daarna lekker ingestopt. Ze was naar beneden gegaan en haar voor zichzelf een glas limonade ingeschonken, en daarna was ze op de bank gaan zitten om te studeren. Om een uur of negen werd er luid op de deur geklopt, de tiener schrok ervan. Ze haalde opgelucht adem oen ze zag dat haar twee beste vriendinnen, Marieke en Sandra, voor de deur stonden. Je moet met ons meekomen, je raad nooit wie er ook in de cafetaria is, Bobby. Kathy’s hart zonk haar in de schoenen, “net nu vanavond, je weet toch dat ik aan het oppassen ben, ik kan die kleine echt niet alleen laten hoor”, beantwoordde ze het verzoek van haar vriendinnen,”en trouwens ze slaapt”. Dat leek een domper op de situatie te worden, ”Hoe laat komen haar ouders thuis?, vroeg Sandra.. Kathy vertelde haar dat die om elf uur thuis zouden komen. “Perfect”, zei Marieke. “De kleine meid ligt te toch te slapen, ze zal er toch niets van merken dat je weg bent”. “Dat klopt”, voegde Sandra hieraan toe., “je hoeft trouwens helemaal niet lang weg te zijn. Ga er gewoon heen en zeg hallo. Laat merken dat je geïnteresseerd bent. En dan weer terug, half uurtje tops. Niemand zal er ooit achter komen. Tegen beter weten gaf Kathy toe, ze controleerde Bonnie, er zichzelf al tijd van proberen te overtuigen dat alles in orde zou zijn, wat kon er nu mis gaan in een half uur, Bonnie lag lekker te slapen. Ze kon de deur niet op slot doen, omdat ze geen sleutel had. Ze keek menig keer om terwijl het trio aan de wandeling naar het centrum begon.. “Wat en verspilling van tijd”, mompelde ze hardop toen ze even later alleen terug liep. Bobby was verdwenen tegen de tijd dat de meisjes daar aan kwamen. Ze had het kunnen weten Marieke en Sandra bleven in de cafetaria en beloofde haar te zullen bellen als hij terug kwam. “Doe geen moeite”, was haar botte reactie. De avond zou er niet beter op worden. Tijdens Kathy’s “afwezigheid:, had Conny naar huis gebeld, om te controleren of dat alles goed ging. Natuurlijk schrokken de jonge ouders zich een hoedje toen er niet werd opgenomen. Erger nog, de telefoon had kleine Bonnie wakker gemaakt. Conny en haar man haastte zich naar huis, en zagen dat de voordeur niet op slot was, hun dochter hysterisch huilend, en geen teken van de oppas. Terwijl meneer Reijnders, het huis controleerde, belde Conny ra en vertelde haar wat er was gebeurd. Vera hing de hoorn op, en spoedde zich naar de overkant, terwijl ze tegen Barbara en Laura, had gezegd dat ze zo spoedig mogelijk weer terug probeerde te zijn. Ze was zelf ook een beetje bezorgd, omdat dit niets voor Kathy was om te doen. “misschien moeten we de politie bellen”, stelde Conny voor. In eerste instantie zag Kathy de wit op de oprit niet staan, Toe realiseerde ze zich het ineens, ze waren thuis. “Oh mijn god…”, stamelde ze, en begon te rennen. De asgrauwe tiener opende de voordeur en vond daar drie opgeluchte volwassenen. “God zij dank!”, zei Conny, en hing de telefoon op, “We dachten dat er iets met je was gebeurd”. Vera nam haar dochter in haar armen, en vroeg”gaat het schat?” “Ja, mam… ik ben in orde., antwoordde Kathy. Opluchting veranderde in woede toen de volwassenen zich realiseerde dat Kathy zelf de woning had verlaten. Een harde mep van Vera’s rechterhand liet een duidelijke afdruk achterlatend op Kathy’s wang. “Hoe durf je!, hoe durf je Bonnie zo alleen achter te laten! Kijk naar haar! Ze is doodsbang! Je mag van geluk spreken dat er niets is gebeurd terwijl je weg was”, foeterde Vera. Kathy voelde de tranen in haar ogen branden, terwijl ze over haar wang veegde, Bonnie huilde zachtjes in haar moeders armen. “Het spijt me.”, stotterde de zestienjarige. Vera pakte haar dochter stevig bij de pols, verontschuldigde zich bij de familie Reijnders. “Het spijt mij ook, jullie vertrouwde Kathy en ze heeft jullie teleurgesteld, Ik voel me beschaamd over wat ze gedaan heeft, ze zou beter moeten weten.” “Niets aan de hand”, verklaarde een nog steeds geschokte Conny, terwijl ze Bonnie wiegde in haar armen, “het had erger kunnen zijn.” Het zal erger worden, althans voor Kathy.” Vera liep naar de deur,, ha dochter stevig vasthoudend. “En nogmaals, het spijt me voor het verzieken van jullie avond.”Conny volgde ze naar buiten. Ze zag dat Vera een half dozijn ferme tikken uitdeelde op het gedeelte van Kathy’s rok, waar haar achterwerk zich bevond. Kathy’s wel gevormde billen tintelde al behoorlijk toen ze thuis kwam. Barbara en Laura keken geschokt toe hoe hun moeder Kathy de trap opsleurde. “Er is iemand flink de problemen”, begreep Barbara. Het licht in de ouderslaapkamer ging aan en de deur sloeg met een klap dicht. Kathy was klaar voor haar eerste spanking, en dat wist ze. Het meisje stond erbij alsof ze was bevroren, toen Vera de borstel pakte die een maand eerder zo efficiënt zijn had gedaan op het achterwerk van Laura. “Alstublieft mamma…”, jammerde Kathy met haar handen op haar achterwerk. “Stil , wat je deed was onacceptabel, stel je voor, een vier jaar oud kind zomaar alleen laten zoals jij dat deed, je gaat er erg veel spijt van krijgen, ik ga je een spanking geven zodat je zeker een week niet kunt zitten, een paar flinke blaren op je billen zullen je wel verantwoordelijkheid bijbrengen, en morgen ga jij je excuses bij de familie Reijnders aanbieden. “ “En nu hier komen jongedame!” Vera ging zelf op het bed zitten. Kathy kwam langzaam dichterbij. Ze huilde. “Bewaar die tranen maar”, waarschuwde haar moeder,”je zult ze nog nodig hebben.” Kathy werd naar de rechterkant van haar moeder geleid, ze verborg haar gezicht in haar handen, om de rode plek op haar wang te verbergen, intussen duwde Vera haar rok omhoog tot aan haar middel. Vingers waren achter het elastiek van haar broekje gehaakt, en het witte nylon broekje gleed moeiteloos naar haar enkels.”Nee, mammmmma…”, kreunde ze, toen haar moeder haar over haar schoot trok. Het was al een hele tijd geleden dat Vera de billen van haar dochter had gezien en was verbaasd over hoe mooi de bleek witte billen waren gevuld en gevormd. Niettemin bracht ze de borstel omhoog en begon de klappen op ongenadige wijze op de licht omhoog stekende billen te laten neerkomen. Elke rake klap deed Kathy rollen en bokken van pijn, en de tranen stroomde over haar knappe gezichtje. Ze was zich nauwelijks bewust van de vernietigende uitbrander die haar moeder haar gaf, zo intens was de pijn en de hitte die in haar beide billen voelde. Luisterend naar Kathy’s kreten, reikte Laura naar achteren en wreef zachtjes over haar eigen achterwerk. Haar eigen spanking lag nog vers in haar geheugen, “Jeetje ik heb medelijden met Kathy..”, zei ze zachtjes, Mams geeft haar er echt van langs.” Er verscheen een flauwe glimlach op het gezicht van Barbara. De zus op wie zij zo jaloers was, was boven op dat moment en kreeg een flinke spanking. En aan het geluid te horen, was het op de blote billen. Nee, Barbara voelde geen greintje sympathie, ze reageerde op Laura’s verklaring met het ophalen van haar schouders en een emotieloos “Dus?” Vera blufte niet als ze sprak over blaren. Ze vond de overtreding van Kathy veel ernstiger dan die van Laura, en strafte haar dan ook veel erger. De boze moeder hield niet op tot ze er absoluut zeker van was dat Kathy een heel belangrijke les had geleerd, eentje die ze nog een hele, hele lange tijd zou onthouden. “Zul je dit OOIT nog eens doen?”, vroeg Vera, de borstel nog steeds in een stevige greep. Kathy, die moeite had om haar kalmte te herwinnen, zei uiteindelijk snikkend,”Nee, mama.” Eindelijk was alles voorbij. Vera hielp Kathy overeind. De zestienjarige verspilde geen tijd, om over haar geteisterde billen te wrijven. De paars-rode billen, opgezwollen en vol blaren, voelde aan of ze twee maal zo groot waren. Tranen bleven stromen. Het laatste waar Kathy aan dacht was aan bescheidenheid. Ze stond voor haar moeder, naakt vanaf haar taille tot aan haar enkels, ongecontroleerd huilend en een flink matje van schaambaar. “GA naar bed, we praten hier wel over in de ochtend”, beval haar moeder. Uit haar slipje stappend, deed Kathy héél voorzichtig haar rok omlaag, en veegde een paar tranen weg. Ze pakte haar slipje op terwijl ze luid kreunde. “Het spijt me mamma…”, snikte ze, en ging naar haar kamer. Barbara had de volgende morgen een grijns op haar gezicht, toen Kathy beneden kwam voor het ontbijt. Ze had haar pyjama nog aan, Kathy pakte met een rood hoofd van de tafel en liep stijfjes naar het aanrecht. “Wat is er aan de hand Kathy, kun je niet zitten?”, sneerde Barbara. “Nu is het genoeg”, beet Vera haar oudste dochter toe. “Ik heb het gehad met jou en die bijdehante houding van jou. Nog één woord en je zult er zelf achter komen hoe mijn borstel voelt. Ik betwijfel of dat je daar nog zo snel een bijdehante opmerking zult maken.” Barbara hield verder wijselijk haar mond dicht. Kathy was vrijgesteld om mee te gaan naar de kerk die ochtend. “Als we terug zijn, wil ik dat je gewassen en aangekleed bent, en de afwas hebt gedaan.”,waarschuwde Vera. “Daarna ga je naar mevrouw Reijnders om nogmaals je excuses aan te bieden.” Dat is dan ook precies wat Kathy deed. Het kostte haar meer moeite dan normaal om de keuken schoon te maken, om de paar minuten stopte ze even om over haar pyjama te wrijven en haar pijnlijke achterwerk te masseren. Het gestrafte meisje vond de meest losse jurk die ze bezat en trok die aan. Ze zag er zeer reepresentabel uit toen de rest van het gezin thuiskwam. Meneer Reijnders was niet thuis toen ze daar aankwam. Conny deed open en nodigde haar uit om binnen te komen., Bonnie zat op de bank televisie te kijken. “Ga zitten…”,zei Conny, Kathy bloosde. “Het is al goed mevrouw Reijnders, ik blijf liever staan”, zei ze beleefd. Conny knikte. De jonge moeder had een gevoel dat ze wist waarom. “Het spijt me van afgelopen nacht”, ging Kathy verder,”Het was het stomste wat ik ooit heb gedaan, ik zal je het niet kwalijk nemen als je me nooit meer vraagt om op te passen.”, Haar stem haperde, ze was bijna in tranen. Conny probeerde haar te troosten. Het arme meisje had duidelijk veel meegemaakt afgelopen nacht. En als Vera maar iets leek op haar eigen moeder, Dan moet Kathy’s achterwerk zeer pijnlijk aan voelen. Het was nog niet eens zo lang geleden sinds Conny zelf nog een spanking had gehad – iets meer dan vijf jaar geleden. “Hé kom op, het is over en gedaan”zei ze sussend. “Iedereen maakt fouten, en hopelijk leren we daarvan, Laat het los, en ga verder.” Conny liet het in het midden om Kathy weer te laten oppassen, meneer Reijnders had daar ook een stem in. “Oké…”, zei Kathy zwakjes. Het was moeilijk om te praten met die brok in haar keel. Uit het niets, kwam Bonnie en die begon aan de achterkant van haar jurk te trekken. Zelfs de lichtste aanraking deed Kathy merkbaar huiveren. “Kom je vandaag weer oppassen?”, vroeg het kleine meisje onschuldig. “Nee, vandaag niet, schat.”, antwoordde Conny.”Misschien een andere keer.” De nieuwsgierig Bonnie was nog niet klaar. “Heeft je moeder je een spanking gegeven, omdat je mij vannacht alleen had gelaten?, mijn moeder zei dat je hoopte van wel.” Nu waren er twee blozende gezichten in de woonkamer. “Dat zijn onze zaken niet, Bonnie”, zei haar moeder,”Dat is iets tussen Kathy en haar moeder!”. De vierjarige leek het te accepteren, en ging iets anders doen. Conny en Kathy ware n beiden te nerveus om iets te zeggen. Tenslotte, brak Kathy het ijs en zei,”ik zal dan maar gaan…” Conny liep met haar mee naar de deur, toen ze plotseling stopte. :”He, wacht even! Je vergeet je geschiedenis boek!” Ze liep daar het bureau en pakte het zware leerboek.”Je hebt hier laten liggen gisteravond.” De twee liepen verder naar de veranda. Kathy kon voelen dat Conny in verlegenheid was gebracht door de opmerkingen van haar dochter, Ze mocht mevrouw Reijnders graag en voelde dat ze haar kon vertrouwen. “het is al goed…”het tienermeisje fluisterde,”Je was niet de enige die vond dat ik een spank nodig had gisteravond ! Zo ook mijn moeder. Maar alstublieft niet verder vertellen.” “Je geheim is veilig bij mij”, beloofde Conny.